top of page

Krachtige verhalen tegen het taboe

Valérie Gerard is niet zomaar een kunstenares. Ze heeft heel wat waters doorzwommen, doormaakte zowel een depressie als angststoornis en noemt zichzelf ‘ambassadrice van Psychische Kwetsbaarheid’. Een titel zonder pretentie, maar wel met een missie.

Dag Valérie, je spreekt over ‘je eiland’ als je het hebt over je psychische kwetsbaarheid. Wat bedoel je daar juist mee?

Er bestaan eindeloos veel (voor-) oordelen over mensen die psychisch kwetsbaar zijn. Door te verwijzen naar ‘mijn eiland’ wil ik deze zaken tastbaar voorstellen.

Mijn eiland is een land dat ik deel met meer dan 25% van de bevolking. Hoogtijd dus om onze gedeelde grond een stem te geven. Om de schaamte te doorbreken en de stigma’s en taboes rond psychische kwetsbaarheid de wereld uit te helpen. Ik verwelkom iedereen met open armen, om een kijkje te nemen achter mijn schermen. Standvastige inwoners van de buurlanden, avontuurlijke backpackers en verdwaalde dagtoeristen, nieuwsgierige reporters of therapeuten in spé; iedereen is welkom.

Je wil graag je verhaal delen?

Mijn missie bestaat erin om mijn verhaal te delen met de non-believers en de curieuzeneuzen, om in dialoog te gaan met elkaar en bruggen van empathie te bouwen tussen psychische kwetsbaarheid en de buitenwereld. Bruggen die het mogelijk maken om als inwoner van Psychische Kwetsbaarheid stapsgewijs naar het Herstel Archipel te verhuizen. Ik deel mijn kunst en mijn verhaal om hier een steentje in bij te dragen.


Je kunst is heel veelzijdig merken we op je website. Naast het maken van illustraties schreef je ook verhaaltjes die zelfs uitgroeiden tot geïllustreerde boekjes. Heb je hier een specifiek doel mee in gedachten?

Ik schreef inderdaad kortverhalen over mijn ervaringen met onder andere depressie en therapie en ontdekte de afgelopen jaren dat schrijven ook een helende kracht heeft. Ik hoop dat het delen van mijn verhaal kan helpen om taboes te doorbreken en met elkaar in dialoog te gaan. De boeken worden reeds gebruikt in verschillende praktijken en therapeutische centra. ​ Zo schreef ik "Liv's rubberbootje", een metaforisch kortverhaal over het vallen en opstaan in therapie, over de drempels die overwonnen moeten worden. Het verhaal is gericht op tieners en jongvolwassenen. "Bye Bye Bob" gaat dan weer over eetstoornissen; hoe ze zich nestelen in je leven als een vervelend monster dat je overal volgt, en hoe je je er van kan bevrijden en is bestemd voor kleinere kinderen. Op mijn website vind je al m’n werk terug. ​ Wat is je oproep naar anderen?


Praat met elkaar! Ons eiland is niet omringd door ondoordringbare omwallingen. Er is zelfs een pier, en de boten naar het Herstel Archipel staan klaar om te vertrekken. Maar praat en luister, zonder oordeel. Alleen zo trotseren we samen de storm en de kliffen die onze werelden lijken te verdelen.

Je ontwikkelde ook het project mmmmbuddies met zelfgemaakte emotiekaarten. Kan je daar eens wat meer over vertellen?

Mmmmbuddies is een communicatie tool voor pedagogische of therapeutische settings. Je kan de emotiekaarten op allerlei manieren gebruiken. Elke kaart beeldt een verschillend gevoel of gemoedstoestand uit. De interpretatie van de kaarten kan en mag voor iedereen persoonlijk en verschillend zijn.

Ontdek het werk van Valérie op haar website: www.valriart.be.

Comments


bottom of page