ADHD-ers, en vooral jonge kinderen, staan vaak bekend om hun impulsief gedrag. Niet eerst nadenken, maar meteen doen. Dat deze instelling kan leiden tot vervelende gevolgen weten we allemaal. Toch is impulsief gedrag moeilijk te vermijden. "Want iets nieuws doen en vooral je grenzen opzoeken is toch oh zo aantrekkelijk", schrijft Peter Ramaekers in dit artikel. "Voor risico’s zijn we niet bang. Het gaat er om wat we nu – op dit moment – beleven, en straks, daar kun je je nog genoeg zorgen over maken als het zo ver is..."

Als je impulsief bent ben je letterlijk grensverleggend bezig. En dat kan heel vaak ook positief uitpakken.

Jongeren vanaf 18 jaar die impulsief zijn en daardoor meer risico nemen in (bijvoorbeeld) het verkeer hebben meer actieve zenuwverbindingen in hun hersenen dan jongeren die ‘op safe spelen’, blijkt uit onderzoek. De onderzoekers hebben hiermee het idee ontkracht dat jongeren die risico’s nemen een onvolwassen brein hebben. Het tegendeel is waar: uit het onderzoek blijkt dat zij juist een beter ontwikkeld brein hebben.

Risiconemers pakken sneller uitdagingen op, waardoor zij leren van hun grensverleggende ervaringen. Zij leren ook sneller controle over hun omgeving te krijgen, met een combinatie van speelsheid, plezier en ernst. Daar komt bij dat we ons moeten realiseren dat risico durven nemen, dus onverschrokkenheid, genetisch overdraagbaar is. Als je impulsief bent en nauwelijks ergens bang voor bent is er misschien ook wel een ouder of (over)grootouder die zo was …. “Oh, dat deed opa ook al!”

Gedrevenheid en enthousiasme benutten lijkt dus zeker iets waar de ADHD-er van nature goed in is. Ze voelen zich er ook lekker bij, vooral als er een duidelijke uitdaging bij komt kijken. Ergens bang voor zijn omdat het moeilijk of uitdagend is, daar hebben ADHD-ers nauwelijks last van.

Die uitdaging vooral opzoeken is wat ik kan aanraden (maar goede begeleiding daarbij van een vriend aan de zijlijn, of een ouder die zich niet opdringt, kan geen kwaad – juist om een probleem voor te zijn). En vooral geen saai, repetitief werk doen. Vooral niet aan de lopende band gaan staan.

Ik zie impulsiviteit dus als een ‘talent in de dop’.

Hoe kan dit talent meer worden geaccepteerd? Door te gaan kijken waar er behoefte is aan grensverleggend gedrag, en aan risico nemen. Dat is vooral in het (innovatieve) bedrijfsleven. Want waar kun je een dergelijk talent dus veel toepassen? Overal waar grenzen verleggen leidt tot nieuwe toepassingen, en beter inzicht. Weer: vooral in bedrijven en organisaties die voorop lopen. Maar ook in onderwijs, training en in de praktijk van coaching.

Toen bij ons bevestigd werd dat wij ‘ADHD hadden’ zijn we niet bij de pakken gaan neerzitten. We luisterden niet naar de verhalen over problemen, en wat we niet goed zouden kunnen. We hebben direct gezocht naar wat we wel goed konden, en dat was heel wat. We hebben nooit medicatie geslikt, maar alles ontdekt op een natuurlijke manier; door goed naar onszelf en elkaar te kijken kwamen we daar achter. En dat hebben we opgeschreven, om anderen te helpen met onze ervaringen. Dit resulteerde in het boek ‘AD(H)D! Een positieve benadering’ (Heleen en Peter Ramaekers) over de positieve kanten die er vooral zijn in de vorm van talenten. Denk aan talenten zoals beelddenken , creativiteit, intuïtie, durf en grensverleggend bezig zijn. Hoe je die talenten ontdekt en hoe je ze ontwikkelen kunt staat in het boek.

Het boek gaat dus niet uit van problemen, maar van kansen en mogelijkheden. Het is vooral bedoeld voor ouders van kinderen met AD(H)D, voor docenten die deze kinderen elke dag meemaken en voor iedereen die de positieve keerzijde van AD(H)D wil leren kennen. En natuurlijk ook voor de ADHD-er zelf! Uniek aan dit boek is dat wij het hebben geschreven als vader en dochter. Wij vertellen openhartig over elkaar en hoe we elkaar hebben geholpen met talentontdekking.

Bestel het boek ‘AD(H)D! Een positieve benadering’ hier voor maar €16,55 inclusief verzendkosten.