Of zo zou het toch moeten zijn, helaas niet als het echt op feesten aankomt. Noor, mijn kleine guitige en vrolijke meid van 4 doorstaat immers alle mogelijke angsten als het op feesten aankomt. Haar hoogsensitieve antenne schiet in de lucht en alle mogelijke rampen passeren de revue.

“Mama? gaan alle kindjes er zijn van de klas, ook die die mij altijd pijn doet? En als die die mij altijd pijn doet er ook is wat moet ik dan doen? En wat moet ik eten dan? Frietjes? Mag ik wel frietjes eten dan? En wat met de kadootjes? Welk kadootje gaan we kopen? En mag ik dan ook kadootjes openmaken?” ​

Een eindeloze reeks van vragen blijft ze op me afvuren tot alles een antwoord heeft en dan nog vindt ze altijd nog wel iets om zich zorgen over te maken…

Ondertussen heb ik als mama al geleerd niet teveel op voorhand aan te kondigen, een aftelkalender te maken zodat ze gerust kan zijn dat het zeker doorgaat en alle mogelijke vragen al voor te bereiden en alles zorgvuldig in te plannen samen met haar.

Steevast is het op D-day de dag dat de naadjes van de kousen ‘irritant’ zijn, de deur niet te hard mag dichtvallen want dat doet pijn aan de oren, dat ze iets ‘vies’ ruikt en er wel 100x gezegd wordt ‘maar ik wou dat doen’ en weer een reden is om de dramaqueen uit te hangen. De stress is op dat moment van haar gezichtje af te lezen…

>> lees verder onder de foto

En dan op het moment suprême zet ze toch dapper door, met een stevig kloppend hartje en voorzichtige stapjes, met een blik op mama of ze wel nog even blijft tot ze goed vertrokken is. Gelukkig wint de nieuwsgierigheid altijd en dan ben ik toch blij dat haar hooggevoelige antenne de voorbije dagen overuren heeft gedraaid zodat ze toch ‘gewapend’ feesten kan. Ik ben ook erg fier op haar strijdlust ondanks haar angst en ik herken mezelf zo hard in mijn eigen vlees en bloed.

Als het toch teveel wordt is er altijd wel een veilige schoot waar ze even op adem kan komen en even mag uitsnikken waardoor ze erna weer verder kan. Dat hield ze over aan haar babytijd die turbulent, slapeloos en verontrustend was door het continue huilen dag en nacht. Het opzoeken van geborgenheid en het mogen huilen is voor haar zo belangrijk en maakt haar het knuffeligste meisje van de klas. Ik heb haar van kleins af geleerd dat dat oké is, dat dat mag en altijd kan.

Trouw blijven aan jezelf, jezelf mogen zijn en je kwetsbaar mogen opstellen is nu al een belangrijke levensles voor mijn kleine superheldin.

Els De Wolf