Peter en Inge hebben samen een zoontje van 7 maanden, Seppe. Ze werken allebei fulltime en vertellen jullie hoe zij hun rustmoment zochten én vonden.
Ben je gek? Dat leuke antwoord kreeg ik van vrouwlief toen ik haar begin juni voorstelde om onze kleine Seppe, die op dat ogenblik 6 maanden was, tijdens de vakantie toch één dag per week naar de kinderopvang te sturen.
We gingen hem tijdens de vakantie toch niet ‘droppen’ in de opvang? We hadden voor hem gekozen dus moesten we nu ook maar voor hem zorgen. Dat arm schaap in de crèche, stel je voor.
Zes weken later is de opluchting voelbaar als Seppe met zijn vrolijke snoetje om 8u ’s morgens rond de nek van zijn verzorgster hangt. Want ja, we hebben voor Seppe gekozen en we zien ons klein spook doodgraag. Hoe hij telkens naar ons lacht, nieuwe dingen leert en zijn eigen willetje krijgt. Maar zo nu en dan hebben we ook ons rustmoment nodig. Dan komen we om 8u05 terug thuis (de creche is om de hoek), ploffen we terug het bed in, om dan eindelijk eens een dagje uit te rusten. Of gewoon eens te strijken of naar de winkel te gaan. Of eventjes met z’n tweeën te gaan shoppen.
Met Seppe erbij is elk moment mooier, intenser en ontroerender, maar af en toe een praktische dag moet ook kunnen, niet?
